Skreve på Åkra dialekt:
Eg va så heldige at eg fekk vara med på "sementfarten" i slutten av 60- og begynnelsen av 70 årene. I den tiå va det eit stort behov for sement te utbyggjing av vassdrag langs norskekysten. Mongje Karmøybåtar gjekk i fraktfart med sementsekkjer.Båtane lasta sementen i Brevik og låste den te mottak på Vestlandet.
Fleire millioner sekkjer med sement blei frakta på "Karmøykjøl" te Aurland i Sogn og Fjordane, då Aurlands vass-dragjet blei bygt ut.
Eg huska fraktebåtane "Holmvik", "Soløy" og "Saaøy", "Sifa", "Arenes" "Nortun" "Drett", "Boston" og "17. Mai" og mongje fleire. De fleste hadde sin himahavn i Kobbarvik på norsiå av brunå. I den tiå va havnå i Kobbarvik fylte opp med fraktebåtar som var hima i helgjene. Det va litt av eit syn kan dokke tru, når adle båtane va hima for helgje. På "Geirodd" te han Gudmund Grindhaug og John Knutsen va eg mynstra på som lettmatros og "liksom kokk" i sementfarten, kun 16 år gamadle. Kan tru eg va stolte kar! Skipper va han Sjur Vikane i fra Kvalavåg. Han Sverre Tangen som med kalte for "Ai-e" i frå Heiå på Sevland va styrmann, mens redaren sjøl, han Gudmund Grindhaug va maskinist. Av og te blei han Sjur avløyste av han Geir Grindhaug, som va sånen hans Gudmund. Når han Geir kom ombord, blei det mongje gode fortellingjar opp i styrhuset på Geirodd, nåttestid på vei innigjønå Sognafjorden. Av og te lo eg meg meste skvett ihjel når han Geir sette i gong. Me hadde ingjen skikkelige kokk ombord, sjøl om det stod kokk/lettmatros på hyrekontrakten min. Men me hadde verdens beste kokk på land, og det va hu Jorunn hans John, dotter te han Gudmund. Hu tok godt vare oss adle ombord, kan dokke tru. Lagde den besta kjøtsuppå i ei store 60 liters gryta -og leverte ombord i Kobbarvik, alltid før avgang. Masse kjøt, pylser, kål med poter. Mat for ei heile veka te me kom tebars te Kobbarvik igjen. Suppå varma med opp og opp igjen, i den litla bysså på "Geirodd". Men då det minka i kjøtgrytå med suppa -og det nærma seg Kobbarvik på vei him igjen, ja då konne det vara ei lokt ombord som øvedøvde både olja og sementlokte ombord. Møkje verre enn når sildoljefabrikken på Åkra starta opp ein syndagsmåren i 70 årene. Men det brydde ikkje me mannskapet oss om, i det heila tatt. Lofta godt ut både i messå, styrehuset og bysså. Då forsvant lokte, men hu kom snart tebars igjen, iallfall i styrehuset då meg og Sverre va på vakt.
Jorunn Knutsen og redaren Gudmund Grindhaug ombord i « Geirodd». Foto: Jorunn Knutsen
Men det va enkelt å vara "liksom kokk" der ombord i "Geirodd"Forresten konne eg knapt skrella poter for ikkje å snakka om å laga brune sos.
Det visste nok hu Jorunn. Hu tok seg av alt med matstedle sjøl om hu ikkje va ombord. Av og te hadde hu kjypt bacon og egg te oss og då blei det ein liten avveksling i matstedle, sjøl om me elska kjøtsuppå nass Jorunn.
Ein gong me passerte Kvitsøy på vei nordøve i Karmsundet, så e Sverre og meg på vakt åleina. Han "Gudmund" som va reder ville den gongjen at "Geirodd" sko seila rett te Aurland for å låsa, og seila forbi Kobbarvik. Noge eg va heilt enige med redaren i. Eg såg føre meg masse låsepenger i ein fart som konne utbetalast så snart som mulig. Men då me nærma oss Kobbarvik så svinga han Sverre fraktebåten inn mot Kobbarvik havn, for å leggja båten te kai på norsiå av brunå.
Foto: Pexels
– Eg forstår ikkje kursen din" seie eg te styrmann. Du kjøre feil farr, me ska nordøve, forsøke eg meg igjen.
Då e det eg får det svaret ifra han Sverre. Han ser meg rett inn i ansiktet,og gir meg eit svar som eg aldri har glømt. – Barra vent du, John Ståle! Eingong får nok du og smakjen på kvinnfolk.
Då vil nok du og gå inn te Kobbarvik, og liggja øve ei nått elle to. Han Sverre hadde nok noge på lur. Gode minner fra ei svunnen tid.
